Tijd zat toch, in deze Corona-dagen? Ik keek mijn site terug en zag dat ik bijna een jaar geleden voor het laatst een blog schreef. In mijn documenten ontdekte ik twee beginnetjes, oeps.
Ik mis deadlines maar stel me er nu gewoon zelf een. Hierbij het resultaat.
Blij ei
Het onderwerp van dat laatste blog een jaar geleden is ruim een jaar oud en het is allemaal goed gekomen. Nog steeds een blij ei, actief en super fanatiek. Een reünie met de broertjes en zusjes nog net voor de Corona-lockdown gaf een mooie vergelijking.
Corona-dagen
Omdat ik altijd al vanuit huis werk, verandert er in deze Corona-tijd niet zoveel. Geen bijeenkomsten of beurzen en zo nu en dan een telefonische afspraak. Dus tijd zat, toch? Bijvoorbeeld om achterstallig mail- en siteonderhoud te plegen. Van opschonen, via keywords naar cornerstone-artikelen.
Tussendoor biedt de (buiten)ruimte om ons heen een aangename quarantaine. Maar ik mis mijn deadlines!
Deadlines
Zo’n stok achter de deur helpt. Immers, onder druk wordt alles vloeibaar. En dat merk ik. Want terugkijkend vloeide menige dag door mijn vingers. Wat hield me nou de hele dag bezig? Want als het vandaag niet hoeft en morgen ook kan………Heel verraderlijk. En omdat ook hier brood op de plank moet, schieten onbetaalde klusjes (zoals mijn eigen site bijhouden) er wel eens bij in.
Inderdaad, de conclusie: er liggen nog genoeg betaalde klusjes te wachten. Gelukkig maar.
Maar dus ook even tijd voor mijn eigen site nemen. Want om even wat ‘marketingtaal’ te bezigen: je moet in de lucht blijven om als eerste in die klant zijn gedachten te komen, als hij je weer nodig heeft.
Want als alles weer ‘normaal’ gaat, zet ik mijn kennis en ervaring graag weer voor anderen in.
Imagoproblemen
Overigens gingen de twee beginstukjes van blogs die ik al eerder noemde over imagoproblemen en stille kracht. Dat laatste slaat overigens niet op de gelijknamige film naar het boek van Couperus. Ik kan het niet meer helemaal terughalen maar het lijkt me dat het slaat op de mensen achter de schermen. Van de zorg tot aan uw procesinstallatie.
De eerste, imagoproblemen is voor mij zonneklaar. Die gaat over perceptie van een beroep. Want dachten we tot deze Corona-tijd niet dat de zorg niet belangrijk was? En ik merk dat de industrie nog steeds ‘lijdt’ onder het imago van een blauwe overall en vieze handen. Heel jammer.
Van gedachten wisselen
Misschien dat je een mooi voorbeeld weet van ‘beroepsbeoefenaars tegen de klippen’ op maar niet weet hoe je dat moet delen. Of misschien wil je maar gewoon in de lucht blijven. Laten we eens van gedachten daarover wisselen en kijken hoe we elkaar daarbij kunnen ondersteunen.
Want de Corona-maatregelen bieden toch alle tijd van de wereld daarvoor….
En zoals gezegd: ik vaar wel bij (meer) deadlines.