Mij maak je eigenlijk niet blij met een verplichte zomervakantie. Ik ga liever skiën, of iets echt moois bekijken (een kind in Kaapstad biedt weer een mooie aanleiding) dan dat ik nu heel veel moeite moet doen om alles in goede orde achter te laten om bij terugkomst te schrikken van hoe hoog het onkruid al weer staat. Het is niet zoals bij sommige mensen dat ik mijn eigen bed het lekkerst vind. Ik ben flexibel genoeg om me aan vele situaties aan te passen. Thuis kan ik heel goed af en toe mijn ogen dicht knijpen voor klusjes die moeten gebeuren en een boek pakken. Maar feit is dat iets aanpakken dat al lang lag te wachten, ook wel weer een kick geeft.
Hete zomer
Dus rommel ik wat rundum Hause. Af en toe achter de PC of juist in een border, een fietstochtje voor een boodschap, toch nog die stapel die mij al zo lang verwijtend ‘aankijkt’ uitzoeken en opruimen of even naar de ‘buren’ om fruit te helpen plukken. Het weer werkt mee, dus ’s avonds met een goed glas rondom de bbq of het buitenhaardje. Heerlijk. En die hete zomer? Nou los van het feit dat mijn boerenburen voor het eerst in jaren hun wei sproeiden zo warm en zo weinig neerslag hebben we hier, gebeurde er weer van alles.
Dichtbij en ver af, zowel letterlijk als figuurlijk. En soms krijg je het daar erg heet van. Maar zoals het poëzieliedje van vroeger ons al voorhield: ‘achter de wolken schijnt altijd de zon’. Of naar de moderne vertaling: je moet er over heen kijken (valt overigens niet altijd mee als je er middenin zit), een waarheid als een koe. Al die (zomer)hitte inspireert om dat extra stapje te zetten en een nieuwe uitdaging aan te gaan.
Ok, er is een uitzondering: de zee bij de hand is wel erg lekker bij hitte. Maar ja dan verzinnen veel mensen het tegelijkertijd en ligt (over)verhitting op de loer voordat je er bent. Tijd voor verhuizen?
Voorlopig houd ik het hier nog wel uit en kijk ik wat voor uitdagingen er op mij liggen te wachten in deze hete zomer.
Ik wens u veel koelte toe.